อสังหาฯ อีกภาคงานสถานที่ COVID-19 เหยียบจมปฐพี ขณะที่ 1

ใครแห่งหนเคยชินผ่านต้มยำกุ้ง ชันษา 40 ลงมา น่าจะจำได้บรรยากาศอันหดหู่สิ่งของสภาวะเศรษฐกิจที่บางทีตอนนั้นได้มาตวาดมันบางทีขนาดไร หมดด้วยกันเลี่ยนก่อเกิดจากความโลภ ไม่ฉลาดจะเมื่อรวมหมดภาคเอกชน ภาครัฐบาล จนเจียรใช้กระไรเลยความเก่งกาจตัวเองไปเยอะพ้น รอบต้มยำกุ้งเทียบเท่าระเบิดยอม ตูมฝ่ายเดียว! แหลกลาญหมด ถือเอาว่าภายหลังรัฐบาลกองพลเอกชวลิตประกาศลอยตัวค่าเงินบาทปัจจุบันทันด่วน อีกกลางวันก็แหยะๆทันควัน เริ่มจากภาคการเงิน ขยายลงมาพื้นที่การเงิน อสังหา การผลิต เจียรไม่รีบร้อน แต่ว่าระยะนั้น มันตรากตรำซื่อที่พื้นที่การเงิน รวมหมดการคลัง ตลอดธนาคารไม่มีสินทรัพย์เกิน ทว่าหนี้สินเพิ่มพูนท่วมตัว ทำเอาธุรกิจอื่นๆสถานที่จำเป็นต้องชดใช้สมบัติประกบกันเจียรเช่นกัน การเดินสะพัดกระเสตัวเงินไม่ผิดแช่แข็งจากไปจบ แม้ว่าตอนนั้น พื้นที่อสังหาฯมันโหดเหี้ยมเพราะการเก็งกำไรภาพร่าง ฟองสบู่ที่ถูกบรรเลงลมกระเป๋าแห้งโป่งเขื่อง ไม่มีใครตักเตือนใคร ต่างมนุชแตกต่างรีบกอบโกย มีแห่งใด ทำการค้าแผนเช่นกันกระดาษหาบ่มิได้ ผู้ลงทุนเช่นไม่ต้องมีราคาซื้อเอง รวมหมดคุณค่าที่ดิน ค่าดีไซน์ ค่าก่อสร้าง คุณประโยชน์ว่าการ ทุกอย่างใกล้จะดึงได้มาสิ้น เงินกู้ยืมอนุมัติสะดวก ได้ก็หยิบยกมาจ่ายรถหรูหรากักคุมก่อนที่จะให้ทุนก่อแผนแน่ๆ เกล้าผมไม่ค่อยยินยอมพร้อมใจกับหลายคนสถานที่บอกแหว รอบวิกฤตต้มยำกุ้ง ดำรงฐานะ “ปัญหาสิ่งของมนุชรวย” หนอ เพราะจริงๆตอนนั้น “คนมั่งมี”จำเป็นต้องเปลี่ยนไปลงมาดำรงฐานะ “มนุชเคยชินมั่งมีอนันต์” แม้ว่ามนุชระดับกลางก็ไม่มีงานทำหวนกลับจากไปครอบครอง “คนเปล่ามี” ก็ถม ด้าน “มนุษย์ไม่ประกอบด้วย” ไม่ต้องพูดถึง เพราะว่ากระแทกกระทบทุกรอบอยู่จากนั้น หลังจากนั้น รอบ COVID-19 นี้เป็นปัญหาสิ่งของใคร ?หาก “ต้มยำกุ้ง”เทียบเท่าระเบิดลง มิฉะนั้น “COVID” ก็อยู่ยงเสมอเหมือน “ไถลหกหุบเหว” เปล่าตายคาที่ อีกทั้งรอดชีวิต ทว่าจำต้องค่อยๆเสาะหาแหวจักควานหาอะไรใช้ประทังชีวิตมอบพ้นไป ต่อจากนั้นไม่รีบร้อนตะเกียกตะกายขึ้นจากหุบเหวให้ได้มาโจทย์ถือเอาว่า “จักหาสายธาร กับ อาหาร ให้เมื่อเลี้ยงชีวิตินทรีย์ให้รอดตาย เพื่อจะจะได้มามีฤทธิ์ป่ายปีนขึ้นไปลงมายังไง”เพราะว่ารอบตรงนี้ เลี่ยนค่อยๆดูดลง จากการสถานที่จำเป็นจะต้อง “จอดงานฟุ้งกระจายเชื่อให้ได้มา” แล้วจึงเริ่มมีการปิดนคร ปิดห้าง ทำให้หยุดห้องอาหาร ปิดงานจัดงาน ดับโรงแรม ปิดสนามบิน กับนักท่องเที่ยวทั่วโลกเดินทางกักคุมไม่ได้ ซึ่งประเทศไทยพึ่งพารายได้ขนมจากการเดินทางสูงศักดิ์เต็มที่นี่รวมความว่าภูมิหลัง สรรพสิ่งงานสถานที่เท่าเทียมสิงสู่ก้นหุบเหว เปล่าสิ้นชีวิต ทว่าเสมอเหมือนขาดอาหาร ฉีกขาดห้วย งดงามแห่งหนยังพอประกอบด้วยภูมิอากาศหายใจ ทุกงานจักหารายได้ที่หายไปยังไงปันออกครั้นเอาใจใส่ธุรกิจ แห่งหนควรค่าจับจ่ายประจำหมายรวมกรรมกร พนักงานกระยาเลย ที่พลอยพ้นไปเงินรายได้จากไปเช่นกัน มอบรอดจรดงานมีพลังอำนาจป่ายปีนกลับจากไปบนบานศาลกล่าวปากเหวคว้า !มองโลกแง่ดี รอบนี้ ธนาคารมีเงินเอ่อล้นธนาคาร ทุนสำรองระหว่างประเทศอีกทั้งอนันต์ ไม่ไหวตายคาที่เทียบเท่าชันษา 40 ยังพอมีสมัยให้ทบทวนดูปันออกแก้ปัญหามองโลกแง่ร้าย นำแน่ๆก็ร้ายเจียรจบ เขตที่ทำมาหากินเข้าด้าวตลอดมาเสียหายตรากตรำ อย่างการเดินทางด้วยกันงานเนื่อง นำเพียง สนามหญ้าปิด สายการบินปิด นี่ก็เปลี่ยนตัวมีเงินมีทอง ครอบครองคนว่างงานคว้าเร็ว มากมายสาขาอาชีพ สถานที่คุ้นชินดำรงฐานะลูกค้าอันเป็นสุดสวาทสรรพสิ่งธนาคารระยะเวลายื่นกู้ขอเกี่ยวสินเชื่อ ประการ นักบิน แอร์โฮสเตส ผู้สั่งการโฮเต็ล สถานที่จากไปจับจ่ายคอนโดที่ไหน เซลล์ยิ้มแป้นระรื้นก็เพราะว่าเชื่อตวาดเช่นไรก็ดึงเปลี่ยนได้ค่าคอมครบเป็นมั่นเป็นเหมาะ มาวันนี้ คนพวกนี้ตกเป็น ผู้ประกอบด้วยหน้าที่ในหมวดลองดู ที่ธนาคารใกล้จะปิดประตู ปันออกสินเชื่อเร็ว นี่ถือเอาว่าความเปลี่ยนแปลงหัวนอนปลายตีนจาก วิกฤต COVID-19 รอบตรงนี้คนจัดการกินค่าจ้างรายเดือน สถานที่แลดูจากนั้นมั่นคงสุดโต่งณ เวลานี้ ยังเหลือเท่า “ข้าพเจ้าราชการ”กับดัก “นักการภารโรงเมือง” นี่เอง แห่งหนพ้นไปความเสี่ยงคดีกระแทกลดเงินเดือน เปล่าเสี่ยงไม่มีงานทำ ด้านภาคเอกชนนี่เผชิญดูกักคุมสิ้น เหลือแหล่ๆกิจธุระ แห่งหนรัฐบาลไม่ไหวข่าวตวาด ถือสิทธิ์ผลกระทบขนมจากงานบัญชาดับของรัฐบาล แต่ว่าแน่นอนกระแทกเต็มๆพ้นนะ อย่าง อาทิเช่นกิจธุระ สารภาพแก่ EVENT ธุรกิจ ยอมรับส่งสรรพสิ่งในที่ท่าอากาศยาน งานพาหะ เหล่าตรงนี้เงินรายได้หายจากไปเต็มๆ ทว่าแว่นแคว้น บอกไม่ประกบกัน ประเด็นเหล่านี้ล่ะ ที่จะเป็นปัญหาที่จำเป็นต้องเยียวยาแห่งระยะยาว ไม่อวสานแจ้นๆนี้มั่นเหมาะตอนต้มยำกุ้งชันษา 40 สถานที่เศรษฐกิจพังลงเจียร ฉันนึกออกว่าตอนนั้นกระทั่ง หุ้นส่วนแห่งหนเกล้าผมจัดการดำรงฐานะผู้บริหารอยู่จักกลับเริ่มเสถียร มีธุรกิจมากขึ้นกระเป๋าแห้งขบปัญหาการเงินทั้งสิ้นคว้า ถือเอาว่า พรรษา 2547 แปลว่า ลายแต่ก่อน กินเวลาเจียรคาดคะเน 7-8 พรรษา ถึงจะเริ่มกลับปกติ ช่วงต้มยำกุ้ง ประกอบด้วยตำแหน่งการว่างงาน 3.4% สิ่งของมนุษย์ทำงานตลอดด้าวทว่าวิกฤต รอบนี้ มุข EIC ของ แบงค์แหลมทองการขาย เก็งไว้แหว คนว่างงานจักสุงแรงกล้าแห่งตำนานวิกฤตชาติ ถือเอาว่า 8-13% ซึ่ง น่าจะดีฝ่อเต็มแรง เพราะมากมายคนว่างงานเต็มแรง แปลความแหว เม็ดเงินที่จะลงมาเดินสะพัดจับจ่ายในที่วงจรเศรษฐกิจจักบริบูรณ์หลงเหลือน้อย ยังไม่ต้องจ้องเนื้อความ อสังหาฯพ้น นำเพียง เครื่องอุปโภคบริโภค นี่กำลังซื้อก็หายป่วยเจียรเยอะจริงๆ หลังจากนั้นผู้สร้างภาคอสังหาฯดูเช่นไรเก็บลงมาเผยปันออกฟังดามแห่งตอนหน้าตาครับบทความเพราะว่า : โอภาส แข็งแรงเมธาเลิศ ( โย่ง ) นักธุรกิจด้วยกันนักลงทุน / ปัจจุบันดำรงตำแหน่งสำคัญบุคลากรว่าการฝ่ายปฏิบัติการ กองกลาง พร็อพทูมอร์ป่องว์ ขีดคั่น / หุ้นส่วนแห่งหุ้นส่วนปฏิรูปอสังหาริมทรัพย์ Maxxi Condo / นักประพันธ์ / บรรณาธิการรายงาน / ผู้พูดการลงทุน / ที่ปรึกษางาน กับ Influencer ข้างอสังหาริมทรัพย์ คนคิดคู่รักเพจ โอภาส โย่ง HI – Happy Investor Saucy Thoughtscovid-19วิกฤตต้มยำกุ้ง

https://storage.googleapis.com/techsauce-prod/uploads/2018/09/SharkTank-2-300×300.png

https://storage.googleapis.com/techsauce-prod/uploads/2018/09/WinWinWar-300×157.jpg